Obecnie 113 MW jest zainstalowanych w pływających fundamentach, które wykazały się znakomitą wydajnością, w tym najwyższymi współczynnikami mocy w sektorze wiatrowym. Nadszedł czas, aby technologia ta przeszła na skalę komercyjną – wyjaśnia WindEurope w swoim stanowisku.

Do 2050 roku pływające elektrownie wiatrowe mogą stanowić nawet jedną trzecią wszystkich mocy morskich elektrowni wiatrowych. Jeśli rządy krajowe zrealizują na czas swoje ambicje i ogłoszone plany, do 2030 roku w Europie powstanie 7 GW pływających elektrowni wiatrowych. WindEurope uważa, że budowa co najmniej 7 GW do 2030 roku w Europie obniżyłaby koszty do 53-76 euro/MWh. Europa może osiągnąć te cele ilościowe i kosztowe tylko wtedy, gdy wprowadzona zostanie właściwa polityka.

Europa jest obecnie światowym liderem w dziedzinie technologii pływających elektrowni wiatrowych, a zwiększenie skali działania tylko poszerzy zakres korzyści społecznych i gospodarczych, jakie oferuje morska energetyka wiatrowa. W tym celu rządy, decydenci polityczni, przemysł, instytucje finansowe i wszystkie zainteresowane strony muszą współpracować w celu opracowania ram.

Dokument WindEurope przedstawia pogląd branży na temat polityki, jaką powinny przyjąć rządy krajowe i instytucje europejskie, aby pomóc w rozwoju komercyjnych pływających farm wiatrowych. W artykule przedstawiono również przegląd polityk dotyczących pływających elektrowni wiatrowych w ośmiu krajach europejskich.

WindEurope wzywa UE i rządy krajowe do:

  1. Przeglądu krajowych planów energetyczno-klimatycznych zgodnie ze zwiększonymi celami UE w zakresie klimatu i energii oraz przyznania obszarów pod pływające elektrownie wiatrowe w ramach planów zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich;
  2. Ustanowienia aukcje dla pływającej morskiej energii wiatrowej w zależności od technologii, w tym harmonogramów, częstotliwości, wielkości, kryteriów oceny, oraz połączenia tych aukcji z mechanizmami wynagradzania, które stabilizują przychody;
  3. Rozwiązania problemu kosztów finansowania poprzez instytucje (tj. Europejski Bank Inwestycyjny itp.) występujących w roli gwaranta dla dużych pływających projektów wiatrowych poprzez przejęcie określonego ryzyka.
  4. Uczynienia pływających połączeń sieciowych (tj. pływających podstacji wiatrowych, dynamicznych kabli eksportowych, punktów wyładunku itp.) głównym priorytetem dla badań UE i operatorów systemów przesyłowych poprzez pracę nad rozwiązaniami, które doprowadzą energię elektryczną do nabrzeży
  5. Ułatwienia uprzemysłowienia łańcucha dostaw, portów i innej infrastruktury produkcji masowej, która jest specyficzna dla pływających elektrowni wiatrowych.

Źródło: WindEurope