Nie ma już żadnych wątpliwości, że energetyka wiatrowa w regionie Morza Bałtyckiego odegra kluczową rolę w rozwoju produkcji zielonego wodoru. Niedawno ruszył projekt BASREHRT – Bałtycki Okrągły Stół Ekspertów ds. OZE i Wodoru. Jest to platforma współpracy w regionie Morza Bałtyckiego, która może przełożyć się projekty współpracy transgranicznej.

Członkowie Szwedzkiego Stowarzyszenia Wodorowego Vätgas Sverige, Estońskiego Stowarzyszenia Technologii Wodorowych EAHT oraz Łotewskiego Stowarzyszenia Wodorowego H2Lv otrzymali od Instytutu Szwedzkiego niewielki grant na realizację projektu BASREHRT. Inicjatorami przedsięwzięcia był Instytut Szwedzki oraz Łotewskie Stowarzyszenie Wodorowe. Jest to platforma współpracy wykwalifikowanych ekspertów z trzech krajów w celu wdrożenia produkcji zielonego wodoru w oparciu o OZE. Ideą projektu jest połączenie wiedzy i praktycznego doświadczenia w tej dziedzinie, a tym samym stworzenie synergii, a na jej podstawie innowacyjnych pomysłów technologicznych.

Celem projektu jest utworzenie platformy współpracy w regionie Morza Bałtyckiego, aby zmobilizować i zwiększyć współpracę między podmiotami działającymi w sektorach wodoru i OZE, co doprowadzi do określenia projektów współpracy transgranicznej.

Jak czytamy na stronach stowarzyszeń, prace zaplanowane w formie okrągłych stołów. Początkowo zakładano, że eksperci krajowi spotkają się fizycznie, jednak projekt przez COVID 19 zmienił koncepcję i przyjęto tymczasowo formę hybrydową. Projekt rozpoczął się 9 lutego pierwszym spotkaniem przy okrągłym stole w Rydze. W centrum dyskusji znalazł się potencjał morskiej energetyki wiatrowej. Estonia potrzebuje jak najszybciej dużych mocy w OZE a morskie farmy wiatrowe są realistycznym rozwiązaniem tego problemu. Potencjał w rejonie Morza Bałtyckiego sięga 90 GW. Zainteresowane strony doszły do wspólnego stanowiska, że prawdopodobnie Estonia osiągnie 7 GW w offshore wind. Estońskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej (Estonian Wind Power Association) ujawniło jednak realistyczną liczbę, która obecnie wynosi około 4 GW. Liczba ta opiera się na rozpoczętym przez deweloperów procesie uzyskiwania licencji na budowę, obejmującym ocenę oddziaływania na środowisko oraz ewentualne wymagane badania. Prof. E. Lust z Uniwersytetu w Tartu uspokoił gorącą dyskusję, mówiąc, że wszystko zależy od dostępności istniejących sieci i ich mocy, a także w szczególności od nowych sieci, które mają zostać zbudowane. Sieć wyznacza limity. Obecnie Saare Wind Energy OÜ jest faworytem w tym wyścigu dzięki farmie wiatrowej o mocy 1,400 GW na południowo-zachodnim wybrzeżu wyspy Saaremaa.

Dyskusje są organizowane osobno w każdym kraju partnerskim, a zebrane inicjatywy i propozycje projektowe są prezentowane zarówno na konferencjach branżowych, jak i w Internecie, docierając również do podmiotów sektora OZE w innych krajach. Po dwóch okrągłych stołach partnerzy projektu ze Szwecji, Estonii i Łotwy zostali zaproszeni do udziału w końcowych warsztatach, które odbędą się w Göteborgu 28 kwietnia.

Wodór ma do odegrania jedną z kluczowych ról w osiągnięciu neutralności klimatycznej Europy. Kraje nadbałtyckie przywiązują dużą wagę do tej alternatywy jako wydajnego nośnika energii wytwarzanej z OZE. W trakcie pierwszych spotkań strona Szwecji położyła główny nacisk na biogaz i biometan, na bazie których zostanie opracowana produkcja wodoru. W Estonii głównym przedmiotem zainteresowania są morskie farmy wiatrowe, a także kwestie związane z infrastrukturą służącą do wytwarzania i transportu wodoru na morzu lub na lądzie. Eksperci łotewscy również będą zastanawiać się nad rolą wodoru w kilku sektorach, z naciskiem na energetykę i mobilność.

Źródło: EAHT, Vatgas Sverige