Moc morskich elektrowni wiatrowych nadal rośnie, a jej globalna wartość osiągnie prawie 83 GW w 2024 r. Oznacza to możliwość zwiększenia skali wdrożeń i wzmocnienia roli morskiej energii wiatrowej w globalnych działaniach na rzecz potrojenia mocy energii odnawialnej do 2030 r.

Osiągnięcie celów klimatycznych wymaga zwiększenia mocy morskich elektrowni wiatrowych do 500 GW do 2030 r. Patrząc w przyszłość, Global Offshore Wind Alliance (GOWA), utworzona podczas konferencji COP27, zobowiązała się do osiągnięcia mocy 2000 GW do 2050 r. Cel ten jest ambitny, ale analiza IRENA pokazuje, że jest on możliwy do osiągnięcia, a nowy odcinek podcastu z ekspertami IRENA wyjaśnia dlaczego:

  1. Dojrzałe technologie zwiększają konkurencyjność kosztową.Technologie morskich elektrowni wiatrowych, takie jak większe turbiny i konstrukcje o stałym fundamencie, są najczęściej stosowanym typem instalacji. Technologie te zostały udoskonalone i stały się najbardziej dojrzałymi technologiami morskiej energii odnawialnej, co doprowadziło do obniżenia kosztów i sprawiło, że morska energia wiatrowa stała się konkurencyjnym źródłem energii. W latach 2010–2024 koszty instalacji morskiej energii wiatrowej spadły o 48%, co doprowadziło do 62-procentowego spadku uśrednionych kosztów energii elektrycznej (LCOE) w tym samym okresie, osiągając poziom 0,079 USD/kWh w 2024 r. Biorąc pod uwagę LCOE i fakt, że 115 krajów ma potencjał do wytwarzania morskiej energii wiatrowej, technologia ta ma silne uzasadnienie biznesowe, aby ją rozwijać.
  2. Międzynarodowe partnerstwa publiczno-prywatne przyspieszają wdrażanie. Współpraca publiczno-prywatna jest kluczowym czynnikiem przyspieszającym wdrażanie morskiej energii wiatrowej. Inicjatywy wielostronne, takie jak GOWA, stanowią globalną platformę współpracy i koordynacji działań między rządami, przemysłem i społecznościami lokalnymi. Dzięki GOWA podmioty sektora publicznego i prywatnego z całego łańcucha wartości morskiej energii wiatrowej łączą siły, aby wspierać kraje członkowskie w osiągnięciu mocy 2000 GW morskiej energii wiatrowej do 2050 r. Wspólnie zajmują się głównymi elementami składowymi, takimi jak warunki ramowe, ograniczanie ryzyka finansowego, integracja systemów i korzyści społeczno-gospodarcze. To z kolei może przyspieszyć upowszechnianie morskiej energetyki wiatrowej na całym świecie.
  3. Cyfryzacja i sztuczna inteligencja (AI) poprawiają funkcjonowanie i wydajność morskiej energetyki wiatrowej. AI i technologie cyfrowe mogą rozwiązać problem nieprzewidywalności i sporadycznego charakteru morskiej energii wiatrowej. Cyfryzacja umożliwia monitorowanie wydajności w czasie rzeczywistym oraz inteligentną konserwację w oparciu o prognozy pogody i analizy. Na przykład narzędzia cyfrowe mogą umożliwić konserwację predykcyjną poprzez analizę danych z turbin w celu zapobiegania awariom i optymalizacji mocy wyjściowej, zmniejszając liczbę napraw awaryjnych i przestojów w morskich farmach wiatrowych. Innowacje te mogą obniżyć koszty operacyjne poprzez zminimalizowanie nieplanowanych przestojów i zmaksymalizować moc wyjściową poprzez wydłużenie okresu eksploatacji morskich turbin wiatrowych. Wynikająca z tego wydajność sprawia, że morska energia wiatrowa staje się bardziej atrakcyjna dla inwestorów.

Ostatecznie najważniejszym czynnikiem, który może przyczynić się do dalszego wzrostu skali, są sprzyjające ramy polityczne. Rządy muszą ustanowić konkretne cele w zakresie mocy morskiej energii wiatrowej, tak jak uczyniło to ponad 30 krajów członkowskich GOWA. Konkretne cele określone w krajowych planach działania w zakresie energii i/lub krajowych wkładach wskazują inwestorom możliwości. Gdy plany te są wspierane przez usprawnione procedury wydawania zezwoleń, rządy mogą mobilizować inwestycje, ponieważ inwestorzy mają większe zaufanie do projektów morskich farm wiatrowych.

Posłuchaj podcastu IRENA „All Things Renewable”, w którym Simon Benmarraze z IRENA i Rikke Povlsen z GOWA analizują techniczną i komercyjną wykonalność ambitnego celu GOWA, jakim jest osiągnięcie mocy 2000 gigawatów energii wiatrowej na morzu do 2050 r., oraz wyjaśniają sposoby rozwiązania problemów środowiskowych związanych z wdrażaniem morskiej energetyki wiatrowej.

Źródło: IRENA