Neutralność klimatyczna UE wymaga 1300 GW energii wiatrowej do 2050 r. oraz podwojenia rocznych wskaźników instalacji energii wiatrowej. Unijne zasady pomocy państwa mają kluczowe znaczenie dla stworzenia warunków opłacalnego przejścia na gospodarkę neutralną dla klimatu. W niniejszej odpowiedzi na konsultacje przedstawiono zalecenia europejskiej branży wiatrowej dotyczące przepisów w zakresie pomocy państwa po 2021 r., które wspierają przyspieszone wdrażanie energii wiatrowej i ciągłe obniżanie kosztów.

Zasady pomocy państwa mają kluczowe znaczenie dla stworzenia warunków opłacalnego przejścia na gospodarkę neutralną dla klimatu. Z oceny wpływu europejskiego prawa klimatycznego wynika, że do 2050 r. będzie to wymagało 1300 GW energii wiatrowej (wzrost z obecnych 180 GW), zapewniającej ponad 50% zużycia energii elektrycznej w Europie. W najbliższym czasie oznacza to podwojenie tempa wdrażania energii wiatrowej. Wind Europe oczekuje, że w latach 2021-2025 w UE będzie powstawać 15 GW energii wiatrowej rocznie. Jeśli UE ma zrealizować swoje cele w zakresie klimatu i energii, roczna moc instalacji musi wzrosnąć do 30 GW.

Przyspieszone wdrażanie energii wiatrowej i dalsza redukcja kosztów niezbędna do realizacji Europejskiego Zielonego Ładu są uzależnione od:
– Rządy krajowe mogą nadal prowadzić aukcje dotyczące konkretnych technologii;
– Aukcje te przydzielają dobrze opracowane mechanizmy stabilizacji dochodów,
– Kontrakty różnic kursowych (CfD) lub inne premie rynkowe;
– Zasady pomocy państwa ułatwiające rządom projektowanie konkurencyjnych aukcji, które zapewniają optymalne rozwiązania długoterminowe w zakresie neutralności klimatycznej, takie jak energia wiatrowa, a nie rozwiązania przejściowe;
– Jasne zasady zmniejszające ryzyko rozwoju technologii, pozwalające przedsiębiorstwom z UE na utrzymanie przewagi w stosunku do światowej konkurencji.

Włączenie odnawialnych źródeł energii do szerokiego działu “dekarbonizacja” wydaje się sugerować, że uniwersalne podejście do dekarbonizacji gospodarki UE jest odpowiednie dla wszystkich. A dekarbonizacja sektora energetycznego i promowanie odnawialnych źródeł energii jest celem drugorzędnym. To nie jest prawda. Jak podkreślono w ocenie skutków prawa klimatycznego, system energetyczny UE musi jednocześnie ulec całkowitej dekarbonizacji i podwoić swoją wielkość do roku 2050. Wymaga to znacznych inwestycji i planowania. Powinno to zostać odzwierciedlone w specjalnej sekcji w ramach nowych wytycznych w sprawie pomocy państwa.

Ostatnia holenderska aukcja SDE++ pokazała ograniczenia bardzo szerokiego podejścia do dekarbonizacji skoncentrowanego na kryterium redukcji emisji CO2. 70% z budżetu wynoszącego 4,6 mld euro przeznaczono na CCS. 99 mln euro przeznaczono na 13 projektów lądowej energetyki wiatrowej o mocy 107 MW, co oznacza, że w tej rundzie rozwój lądowej energetyki wiatrowej będzie wolniejszy.

Dekarbonizacja gospodarki i upowszechnienie odnawialnych źródeł energii muszą działać w połączeniu. Nie należy zmuszać ich do sztucznej konkurencji między sobą. Projektowanie takich aukcji jest niepotrzebnie skomplikowane i z pewnością przyniesie nieoptymalne wyniki. UE musi natomiast skoncentrować się na wprowadzaniu technologii opartych na odnawialnych źródłach energii, które są łatwo dostępne i mogą szybko się rozwinąć w perspektywie krótko- i średnioterminowej we wszystkich krajach. Nowe wytyczne w sprawie pomocy państwa w dziedzinie klimatu, środowiska i energii muszą być opracowane w taki sposób, aby zapewnić zrównoważone i opłacalne wdrażanie odnawialnych źródeł energii. Niepowodzenie w tym zakresie zasadniczo podważyłoby zdolność UE do osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r.

Szczegółowe uwagi Wind Europe są dostępne tutaj.

Źródło: WindEurope