W dniu 24 lipca 2024 r. Rząd Federalny Niemiec przyjął strategię importu wodoru i pochodnych wodoru. Strategia importowa określa jasne i wiarygodne ramy dla pilnie potrzebnego importu wodoru i pochodnych wodoru do Niemiec. Jest to kluczowy element niemieckiej polityki wodorowej i wspiera zaangażowanie niemieckiego rządu w rozwój rynku krajowego. Strategia importu uzupełnia niemiecką Narodową Strategię Wodorową.

Federalny Minister Gospodarki i Ochrony Klimatu Robert Habeck: W perspektywie średnio- i długoterminowej duża część niemieckiego zapotrzebowania na wodór będzie musiała zostać pokryta z importu z zagranicy. Strategia importu zapewnia ramy dla tego procesu. Stanowi ona jasny sygnał dla naszych zagranicznych partnerów: Niemcy oczekują dużego i stabilnego popytu krajowego na wodór i jego pochodne oraz są wiarygodnym partnerem i rynkiem docelowym dla produktów wodorowych. Strategia importowa tworzy zatem bezpieczeństwo inwestycyjne dla produkcji wodoru w krajach partnerskich, rozwoju wymaganej infrastruktury importowej oraz dla niemieckiego przemysłu jako nabywcy.

Rząd federalny oczekuje, że krajowe zapotrzebowanie na wodór i pochodne wodoru osiągnie od 95 do 130 TWh do 2030 roku. Oczekuje się, że około 50 do 70% (45 do 90 TWh) produktów wodorowych będzie musiało być importowane z zagranicy. Można założyć, że udział importu będzie nadal wzrastał po 2030 roku. Według wstępnych szacunków, zapotrzebowanie na wodór i jego pochodne może wzrosnąć do 360-500 TWh wodoru i ok. 200 TWh pochodnych wodoru do 2045 roku.

Celem strategii importowej jest zatem zapewnienie, że zapotrzebowanie Niemiec na import wodoru i jego pochodnych zostanie zaspokojone, a łańcuch dostaw będzie odporny. Główna treść i cele przyjętej dziś strategii importu wodoru i jego pochodnych są następujące:

  • Zapewnienie odpornych, tj. zrównoważonych, stabilnych, bezpiecznych i zdywersyfikowanych dostaw wystarczającej ilości wodoru i pochodnych wodoru, aby umożliwić dekarbonizację niemieckiej gospodarki i osiągnięcie krajowych celów klimatycznych.
  • Zapewnienie niezawodnych dostaw ekologicznego wodoru i jego pochodnych, które są zrównoważone w perspektywie długoterminowej. Aby umożliwić szybki wzrost zapotrzebowania na wodór, strategia importu obejmuje również wodór niskoemisyjny i jego pochodne w celu zaspokojenia popytu.
  • Rząd Federalny opowiada się za dywersyfikacją asortymentu importowanego wodoru. Oprócz wodoru molekularnego (tj. gazowego lub ciekłego wodoru niezwiązanego w pochodnych) można rozważyć różne pochodne wodoru (np. amoniak, metanol, benzyna ciężka, paliwa na bazie energii elektrycznej) i nośniki wodoru (np. LOHC).
  • Rząd Federalny dąży do równoległego rozwoju infrastruktury importowej dla transportu rurociągowego i morskiego. Pochodne wodoru, nośniki i produkty niższego szczebla są w szczególności rozważane do transportu statkami, koleją lub transportem drogowym. Transport morski umożliwia import wodoru z regionów, które ze względów technicznych i ekonomicznych nie mogą być połączone rurociągiem.
  • Oprócz ścisłej współpracy z europejskimi partnerami w kwestiach regulacyjnych, potencjału produkcji hydrogrenu i infrastruktury, Rząd Federalny współpracuje również z wieloma krajami partnerskimi, regionami i podmiotami na całym świecie. Celem jest jak największa dywersyfikacja źródeł dostaw. W tym celu Federalne Ministerstwo Gospodarki i Klimatu jest aktywnie zaangażowane w ponad 30 partnerstw klimatycznych i energetycznych oraz dialogów energetycznych. Ponadto w ostatnich latach zawarto konkretne umowy H2 z wieloma krajami partnerskimi

Źródło: Niemieckie Ministerstwo Gospodarki i Ochrony Klimatu (BMWK)