26 maja 2023 r. ogólnobranżowy sojusz zwolenników wystosował apel o zapisanie jasnych celów dla elektrolizy morskiej w Krajowej Strategii Wodorowej (NWS). Głównym celem jest długoterminowa i zrównoważona perspektywa dla elektrolizy morskiej, a tym samym niemiecki wkład w ekologiczny wodór z pełnego morza.

AquaVentus i ich projekty mają na celu niezawodne dostawy zielonego wodoru w Niemczech zintegrowane z przyszłą niemiecką siecią wodorową. Potrzeby Niemiec są ogromne. W swoim głównym badaniu dane prognozują zapotrzebowanie na poziomie 500 TWh/a do 2045 roku. Same korytarze z Morza Północnego i Bałtyckiego mogłyby pokryć 80% tego zapotrzebowania. AquaVentus popiera wielostronną deklarację Ostendy z “North Sea Gas TSO declaration”, deklarację intencji współpracy europejskich firm transportujących gaz w zakresie transportu wodoru. Niemcy potrzebują gazociągów łączących je z europejskimi sąsiadami. Zalety systemu sieciowego na Morzu Północnym dla niemieckiego i europejskiego rynku wodoru zostały udowodnione dopiero niedawno w badaniu przeprowadzonym przez firmę konsultingową DNV. Według badania przeprowadzonego przez AFRY Management Consulting, rurociągi mogą transportować energię w sposób znacznie bardziej przyjazny dla środowiska, tańszy i szybszy niż kable wysokiego napięcia (HVDC).

W Ostendzie Niemcy, Dania, Holandia i Wielka Brytania wspólnie wyznaczyły cel osiągnięcia mocy elektrolizy około 30 gigawatów (na lądzie i na morzu) do 2030 roku i chcą jeszcze bardziej zwiększyć swoją produkcję do 2050 roku. Inicjatywa AquaVentus pozytywnie ocenia fakt, że deklaracja z Ostendy stwierdza: “Niemcy zainicjują rozwój wielkoskalowych projektów demonstracyjnych w zakresie produkcji wodoru odnawialnego na morzu o łącznej mocy 1 GW poprzez pierwsze aukcje w krótkim okresie”.

Wszystko to wymaga jednak jasnej i konkretnej perspektywy. Jest to jedyny sposób na budowanie łańcuchów wartości i dokonywanie inwestycji. Dlatego tak ważne jest, aby w pierwszej kolejności omawiana obecnie Krajowa Strategia Wodorowa obejmowała również strategię dotyczącą wodoru morskiego. Wodór morski musi nie tylko być ekologiczny, ale także przemyślany na dużą skalę, a łączne obszary o mocy około 1 gigawata wskazane w planie zagospodarowania przestrzennego (FEP) nie są wystarczające do konkurencyjnej produkcji zielonego wodoru. Następny FEP musi zidentyfikować dodatkowe obszary, aby AquaVentus mógł w przyszłości zrealizować 10 gigawatów. Inicjatywa, wraz z innymi partnerami w tak zwanej “wodorowej ósemce”, pracuje również nad tym, że Federalna Agencja Morska i Hydrograficzna (BSH), zgodnie z badaniem przeprowadzonym przez Federalne Stowarzyszenie Operatorów Farm Wiatrowych Offshore (BWO) i na podstawie własnych badań, zidentyfikuje kolejne obszary.

Wraz ze swoimi partnerami w Europie, Niemcy tworzą “Zieloną Elektrownię Morza Północnego”, generując realne ilości w kraju, a tym samym umożliwiając producentom elektrowni rozwój w ich ojczystym kraju, tworzenie miejsc pracy od pracowników fizycznych po inżynierów, produkcję i obsługę elektrowni tutaj w Niemczech. Chodzi więc o bezpieczeństwo dostaw, przystępność cenową, miejsca pracy i know-how. Ta “zielona elektrownia na Morzu Północnym” odpowiada w szczególności potrzebom klastrów przemysłowych w sąsiednich krajach.

2023 to rok wyznaczenia kursu na zielony wodór

Na szczycie G7 omawiano również globalne wyzwania klimatyczne i energetyczne. Zielony wodór jest tu postrzegany jako klucz do dekarbonizacji przemysłu gazowego.

W związku z tym potrzebne są teraz jasne i zrównoważone perspektywy budowania łańcuchów wartości i dokonywania inwestycji. Sygnały dotyczące rozbudowy sieci mają kluczowe znaczenie nie tylko dla producentów i przewoźników, ale także dla klientów i nabywców. Obecnie brakuje zachęt i jasności dla dobrych i sprawiedliwych korzyści lokalizacyjnych w Niemczech w przyszłości. Dlatego ważne jest, aby wdrożyć ambitne cele poprzez odpowiednie i wiążące warunki ramowe oraz wykonać następujące czynności:

1) Zakotwiczenie celu do 10 gigawatów mocy elektrolizy na morzu do 2035 r.

Wraz z wyznaczeniem pierwszego “innego obszaru wytwarzania energii” (SEN-1), ustanowiono ważny kamień milowy w celu zapewnienia obszarów o łącznej mocy wytwórczej do 1 GW do 2030 roku. Firmy w całym łańcuchu wartości są gotowe do przyspieszenia rozwoju morskiej gospodarki wodorowej w Niemczech i Europie. Warunkiem wstępnym jest to, aby powiązane łańcuchy dostaw otrzymały zrównoważoną perspektywę poprzez aktualizację Krajowej Strategii Wodorowej (NWS). Niemiecki wkład w europejską sieciową gospodarkę wodorową powinien zatem zostać ustalony w NWS na poziomie do 10 gigawatów mocy wytwórczej dla zielonego wodoru na morzu do 2035 r.

2) Zaawansowane planowanie krajowej i europejskiej sieci wodorowej na morzu

W Ostendzie Niemcy, Dania, Holandia i Wielka Brytania wspólnie wyznaczyły cel osiągnięcia około 30 GW mocy elektrolizy na lądzie i na morzu do 2030 r. oraz dalszego zwiększenia produkcji do 2050 r. Połączenie obszarów produkcyjnych na morzu i rozwój dedykowanej infrastruktury rurociągów wodorowych na morzu w ramach krajowego i europejskiego planowania rozwoju sieci jest centralnym elementem. Cel ten musi stać się częścią NWS, a także zapewniać współpracę z innymi podmiotami, takimi jak Holandia, Dania, Szkocja (Wielka Brytania) lub Norwegia. Podstawowym wymogiem jest to, aby niemiecki odcinek sieci offshore stał się częścią europejskiego szkieletu wodorowego offshore ze zdefiniowanymi punktami transferu i stał się integralną częścią przyszłej niemieckiej sieci bazowej wodoru.

3) Promowanie niezawodnych warunków ramowych dla wodoru morskiego

Elektroliza morska z energii wiatrowej ma ogromny potencjał. Wiążące i stabilne warunki ram

Elektroliza morska z energii wiatrowej ma ogromny potencjał. Wiążące i stabilne ramy prawne dla produkcji, transportu i odbioru wodoru wytwarzanego na morzu mają kluczowe znaczenie dla zwiększenia bezpieczeństwa inwestycji w całym łańcuchu wartości. Celem musi być uczynienie Niemiec liderem technologii produkcji wodoru na morzu. Muszą temu towarzyszyć wiarygodne zachęty dla poszczególnych sektorów do korzystania z ekologicznego wodoru (np. poprzez umowy o ochronie klimatu lub kwoty). W tym samym stopniu, ze względu na bezpieczeństwo planowania i opłacalność ekonomiczną, konieczne jest, aby rząd federalny wspierał odpowiednie, przewidywalne i stabilne opłaty sieciowe za infrastrukturę. Długoterminowe umowy dotyczące wytwarzania i popytu są ważne i, ze względu na niepewny rozwój rynku, wymagają dostosowania różnicy kosztów instrumentów takich jak H2Global lub EU H2Bank dla Niemiec i UE.

Apel branży jest dostępny tutaj.

Źródło: AquaVentus