Stowarzyszenie branżowe Global Wind Energy Council przedstawiło list otwarty branży energetyki wiatrowej do krajów G20 i światowych przywódców. Przedstawiciele przemysłu apelują: czas poważnie podejść do kwestii odnawialnych źródeł energii.

Przed sesją ministerialną G20 na temat środowiska, klimatu i energii, która odbędzie się w Neapolu w dniach 22-23 lipca 2021 r., do wszystkich szefów państw G20 został wysłany list podpisany przez 25 prezesów reprezentujących światowy przemysł wiatrowy.

“Doceniamy wysiłki krajów G20 na rzecz rozwiązania kryzysu klimatycznego i z zadowoleniem przyjmujemy zwiększoną pilność i zaangażowanie w osiągnięcie celów Porozumienia Paryskiego, wyrażone przy okazji Międzynarodowej Konferencji Klimatycznej w Wenecji. Jednak nasze przesłanie jako Globalnej Koalicji na rzecz Energetyki Wiatrowej na COP26 jest jasne: działania na rzecz walki ze zmianami klimatu są opóźnione, a czas ucieka. Nawet przy założeniu, że członkowie grupy G20 zobowiązali się ostatnio do przestrzegania zasady “zero netto”, świat zmierza w kierunku globalnego ocieplenia o 2,4°C w tym stuleciu. Wybory dokonane w tym roku i w tej dekadzie mają kluczowe znaczenie dla zachowania naszej planety i uniknięcia katastrofy klimatycznej – BalticWind.EU czyta w liście.

“Jako międzynarodowa grupa reprezentująca większość ludności świata i ponad 80% globalnych emisjiCO2 związanych z energetyką, G20 posiada władzę i publiczny obowiązek wzmocnienia swojej zbiorowej woli politycznej i poważnego zajęcia się łagodzeniem zmian klimatycznych”.

W tym celu w ostatnich mapach drogowych dotyczących zerowej emisji netto, opublikowanych przez IEA i IRENA, przypisano większą odpowiedzialność sektorowi energii wiatrowej. W raportach tych stwierdzono, że do 2050 r. energetyka wiatrowa stanie się podstawowym źródłem globalnej produkcji energii elektrycznej i wraz z fotowoltaiką odegra główną rolę w szerszej dekarbonizacji systemu energetycznego. Ta zmiana paradygmatu opiera się na niemal nieograniczonych zasobach lądowej i morskiej energii wiatrowej dostępnej w każdym regionie świata, jej rosnącej konkurencyjności kosztowej oraz szybkiej skalowalności przy wykorzystaniu istniejącej technologii.

W ciągu następnej dekady roczna produkcja energii wiatrowej musi wzrosnąć czterokrotnie z 93 GW zainstalowanych w ubiegłym roku. Przemysł energetyki wiatrowej może sprostać temu wyzwaniu we współpracy z rządami i innymi interesariuszami. W ciągu ostatnich 20 lat energia wiatrowa dowiodła swoją zdolność do gwałtownego wzrostu produkcji, tworzenia milionów miejsc pracy dla wykwalifikowanych pracowników oraz katalizowania odnowy infrastruktury i inwestycji na dużą skalę.

“Jednakże wskazujemy również z całą stanowczością, że ambicje te są nierealistyczne w obecnych warunkach “business as usual” i nieosiągalne bez zdecydowanej i pilnej zmiany polityki w krajach G20. Obecne prognozy wzrostu pokazują, że instalacje energetyki wiatrowej są znacznie poniżej potrzebnego szybkiego wzrostu. Jeśli takie tempo wzrostu się utrzyma, nie osiągniemy o 43 proc. większe mocy zainstalowanej w energetyce wiatrowej wymaganej do osiągnięcia neutralności węglowej do 2050 r. i będziemy skazani na porażkę w realizacji naszych wspólnych celów klimatycznych” – podkreślają w liście przedstawiciele branży.

Grupa G20 dysponuje ogromną siłą, aby złagodzić emisje w postaci zasobów wiatrowych. W krajach G20 przewidywany jest potencjał 56 000 GW e energetyce wiatrowej, z czego zdecydowana większość pozostaje niewykorzystana. Badania pokazują, że tylko część członków grupy G20, w tym Argentyna, Australia, Brazylia, Kanada, Chiny, Japonia, Indonezja, Meksyk, RPA i USA, posiada co najmniej 296 000 GW potencjału w zakresie lądowej energetyki wiatrowej.

Wykorzystanie potencjału energii wiatrowej i zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii ma kluczowe znaczenie dla skutecznej dekarbonizacji gospodarek światowych. Jednak wiele regionów osiąga gorsze wyniki, a do końca 2020 r. żadne z państw grupy G20 nie osiągnęło celów w zakresie energii odnawialnej zgodnych z normą 1,5°C.

Energia wiatrowa musi stać się siłą napędową gospodarek krajów G20 w świecie o temperaturze 1,5°C, a już teraz może stać się motorem ekologicznej odnowy po pandemii COVID-19. Branża stoi jednak w obliczu krytycznych przeszkód natury politycznej i regulacyjnej, które uniemożliwiają realizację projektów i blokują napływ bardzo potrzebnych inwestycji. Aby rozwiązać te problemy, zwracamy się do G20 i światowych przywódców o:

  • Zwiększenie ambicji w zakresie energii wiatrowej na poziomie krajowym poprzez zaktualizowane cele zobowiązań (NDC) i krajowe strategie klimatyczne, które odzwierciedlają wyższe ambicje w zakresie mocy w energetyce wiatrowej i odnawialnej oraz zakazują budowy nowych obiektów/inwestycji węglowych. Cele te powinny zostać wzmocnione w krajowych sektorach wysokoemisyjnych poprzez wzmocnione partnerstwa publiczno-prywatnego, zachęty w zakresie energii odnawialnej, systemy ujawniania informacji przez przedsiębiorstwa i inne mechanizmy.
  • Wdrożenie skutecznej polityki i ram regulacyjnych w zakresie zamówień i dostaw energii odnawialnej, w tym rozsądnych i usprawnionych systemów wydawania pozwoleń w celu obniżenia wskaźnika rezygnacji z projektów wiatrowych, priorytetowego wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych oraz rozwoju przyjaznego dla środowiska.
  • Zobowiązanie się do szybkiej rozbudowy infrastruktury czystej energii, w tym sieci i przesyłu, poprzez zgromadzenie wiedzy specjalistycznej i wzmożony dialog między operatorami systemów, organami regulacyjnymi i przedsiębiorstwami użyteczności publicznej w celu rozwiązania problemu wąskich gardeł w systemach oraz planowania na przyszłość niezbędnego do integracji energii odnawialnej na dużą skalę.
  • Uzgodnienie skutecznych i wiarygodnych mechanizmów ustalania cen emisji dwutlenku węgla, które uwzględniają koszty społeczne emisji gazów cieplarnianych i zanieczyszczeń oraz mogą wysyłać sygnały rynkowe do podmiotów niepaństwowych poza sektorem energetycznym.
  • Dostosowanie krajowych i regionalnych przepływów finansowych do poziomów odniesienia dla ścieżki zgodnej z celami netto 1,5°C, w tym ukierunkowanie finansowania publicznego na transformację energetyczną i włączenie finansowania działań związanych z klimatem do głównego nurtu systemów finansowych i bankowych.
  • Opracowanie spójnych i sprzyjających włączeniu społecznemu strategii politycznych, które przeznaczają środki publiczne na przejście na gospodarkę o zerowym bilansie netto , w tym programów przekwalifikowania i zmiany kwalifikacji zawodowych, które mogą wskazać alternatywne możliwości zatrudnienia w sektorze czystej energii dla pracowników zatrudnionych w sektorach przemysłu opartych na paliwach kopalnych.

Reakcje na pandemię COVID-19, w tym finansowe środki stymulacyjne i sztandarowe pakiety, takie jak “Fit for 55” w UE, pokazują, że rządy mogą działać zdecydowanie w celu przeciwdziałania systemowym zagrożeniom dla społeczeństwa i gospodarki. Wierzymy, że wszystkie powyższe wyzwania mogą zostać rozwiązane w wymaganym terminie. Musimy jednak działać szybko i wspólnymi siłami rządu, inwestorów, przemysłu i społeczności.

My, niżej podpisani przedstawiciele światowej branży wiatrowej, jesteśmy gotowi do współpracy z krajami G20 i szerszymi stronami COP oraz sygnatariuszami Porozumienia Paryskiego, desygnowanym przewodniczącym COP26, wiodącymi międzynarodowymi instytucjami energetycznymi i głównymi wielostronnymi bankami rozwoju w celu ustanowienia zwiększonych ambicji i konkretnych rozwiązań na rzecz przyspieszenia wdrażania energii wiatrowej w tej kluczowej dekadzie.

Sygnatariusze

  1. Tove Roskaft, Dyrektor Operacyjny, Aker Offshore Wind
  2. Thomas Leurent, Dyrektor Generalny, Akselos
  3. Bernhard Zangerl, Dyrektor Generalny, Prezes Zarządu, Bachmann Electronic GmbH
  4. Matthias Taft, Dyrektor Generalny, BayWa r.e. AG
  5. Ditlev Engel, Dyrektor Generalny, Systemy Energetyczne, DNV
  6. Miguel Stilwell d’Andrade, Dyrektor Generalny, EDP i EDPR
  7. Joost Bergsma, Prezes Zarządu, Glennmont Partners, spółka należąca do Nuveen
  8. Mary Quaney, Dyrektor Generalny Grupy, Mainstream Renewable Power
  9. Mads Nipper, Dyrektor Generalny, Ørsted
  10. Ivor Catto, Dyrektor Generalny, RES
  11. Anja-Isabel Dotzenrath, Dyrektor Generalny, RWE Renewables GmbH
  12. Andreas Nauen, Dyrektor Generalny, Siemens Gamesa Renewable Energy
  13. Alistair Phillips-Davies, Dyrektor Generalny, SSE
  14. Henrik Andersen, Prezes i Dyrektor Generalny Grupy, Vestas Wind Systems A/S
  15. Sarath Ratanavadi, Dyrektor Generalny, Gulf Energy Development Public Company Limited
  16. Aaron Smith, Dyrektor Handlowy, Principle Power
  17. Elbia Gannoum, Dyrektor Generalny, ABEEólica – Zrzeszenie Brazylijskiej Energii Elektrycznej (Associação Brasileira de Energia Eólica)
  18. Leopoldo Alberto Rodríguez Olivé, Przewodniczący, AMDEE – Asociación Mexicana de Energía Eólica
  19. René Vaca Guzmán, Przewodniczący, CEA – Cámara Eólica Argentina
  20. Qin Haiyan, Sekretarz Generalny, CWEA – Chińskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej
  21. Ben Backwell, Dyrektor Generalny, Światowa Rada Energetyki Wiatrowej
  22. Dan McGrail, Dyrektor Generalny RenewableUK.
  23. Ntombifuthi Ntuli, Dyrektor Generalny, SAWEA – Południowoafrykańskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej
  24. Germán Corredor Avella, Dyrektor Naczelny, SER Colombia
  25. Giles Dickson, Dyrektor Generalny, WindEurope

Źródło: GWEC