Władze okręgu Halland ogłosiły, że morska farma wiatrowa Galatea-Galene może otrzymać pozwolenie na budowę na mocy szwedzkiej ustawy o strefie ekonomicznej. Budowa farmy wiatrowej może rozpocząć się już w 2026 roku bez dotacji państwowych. Szwedzkie siły zbrojne również wyraziły zgodę na budowę części farmy wiatrowej. Decyzja należy teraz do rządu.

Decyzja została podjęta na podstawie wniosku złożonego na podstawie ustawy o szwedzkiej strefie ekonomicznej. Szwedzkie Siły Zbrojne oświadczyły również, że nie mają zastrzeżeń do północnej części farmy wiatrowej, a w sprawie części południowej trwają rozmowy.

Planowana farma wiatrowa ma łączną moc do 1,7 GW. Roczna produkcja energii elektrycznej może zapewnić do 6-7 TWh, co odpowiada wzrostowi zapotrzebowania oczekiwanego przez przemysł w zachodniej Szwecji do 2030 r. Oprócz produkcji energii elektrycznej, OX2 współpracuje z lokalnymi interesariuszami w celu ochrony środowiska przyrodniczego wokół projektu.

Jest to ważny krok umożliwiający zwiększenie produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych, co przyczyni się do obniżenia cen energii elektrycznej, dostosowania do zmian klimatu i zapewnienia stałej konkurencyjności przemysłu w regionie. Cieszymy się na dalszą współpracę z lokalnym biznesem, aby stworzyć więcej miejsc pracy i między innymi umożliwić hodowlę wodorostów na dużą skalę – mówi Emelie Zakrisson, kierownik ds. rozwoju projektu morskiej energetyki wiatrowej w Szwecji w OX2.

To bardzo dobra wiadomość, że lokalne władze zatwierdził ten projekt. Z niecierpliwością czekamy na realizację farmy wiatrowej wspólnie z OX2. Dzięki przyspieszonemu procesowi wydawania pozwoleń możemy rozpocząć produkcję przed 2030 rokiem – mówi Frederik de Jong, szef działu energii odnawialnej w Ingka Investments.

Farma wiatrowa Galatea-Galene podzielona jest na dwa podobszary. Galatea znajduje się około 25 kilometrów za Falkenbergiem, a Galene około 25 kilometrów za Varbergiem.

Galatea-Galene to jeden z trzech projektów, które OX2 realizuje wspólnie z Ingka Investments. Pozostałe dwa to Tryton u wybrzeży Skanii i Aurora, między Olandią a Gotlandią. Decyzje w sprawie trzech projektów podejmuje rząd i mają one potencjał wyprodukowania łącznie do 38 TWh, co odpowiada około jednej czwartej obecnego całkowitego zużycia energii elektrycznej w Szwecji.