Duńska Agencja Energetyczna (DEA) zbiera pomysły dotyczące strategicznej oceny oddziaływania na środowisko (SEA) planu budowy morskich farm wiatrowych (MFW) na obszarach Nordsøen I (Morze Północne), Kattegat II (duńska WSE obszaru morskiego Kattegat tworzącego cieśninę łączącą Morze Bałtyckie z Morzem Północnym) oraz Kriegers Flak II (Morze Bałtyckie).

Sygnatariusze porozumienia klimatycznego z 25 czerwca 2022 r. w sprawie zielonej energii elektrycznej i ciepła zdecydowali, że przed końcem 2030 r. musi zostać ogłoszony przetarg na budowę minimum 4 GW mocy w morskiej energetyce wiatrowej. Ponadto, ustawą finansową z 2022 r. postanowiono, że do końca 2030 r. należy ogłosić przetarg na budowę kolejnych 2 GW w MFW. Po zawarciu umowy dodatkowej dotyczącej Bornholmskiej Wyspy Energetycznej zdecydowano, że 1 z tych 2 GW powinna być jej produkcją, więc moc planowa Bornholmskiej Wyspy Energetycznej została zwiększona z 2 do 3 GW.

Ostateczne lokalizacje MFW czekają na finalną decyzję polityczną. Aby jednak zapewnić możliwość pełnej budowy MFW przed końcem 2030 roku, DEA rozpoczyna planowanie, oceny środowiskowe i wstępne badania szeregu obszarów, które zostały ocenione jako odpowiednie pod MFW. Na tej podstawie DEA przeprowadza strategiczne oceny oddziaływania na środowisko (SEA) dla Nordsøen I, Kattegat II i Kriegers Flak II.

DEA zaprasza społeczeństwo, firmy, władze i innych zainteresowanych MFW na obszarach Nordsøen I, Kattegat II i Kriegers Flak II do zgłaszania pomysłów na SEA planu.

Wysłuchania publiczne SEA dla projektów są wczesnymi konsultacjami społecznymi w fazie ustalania zakresu, które trwają od 6 marca do 31 marca 2023 r.

W oparciu o pomysły i wkład otrzymany podczas konsultacji, DEA zdecyduje, jakie tematy i aspekty oddziaływania na środowisko należy uwzględnić w SEA dla MFW w Nordsøen I, Kattegat II i Kriegers Flak II.

Wyniki SEA zostaną opublikowane i poddane konsultacjom społecznym, które mają się odbyć w pierwszej połowie 2024 roku.

Oprócz SEA, przed udzieleniem koncesjonariuszowi licencji na budowę zostanie przeprowadzona ocena oddziaływania na środowisko (EIA) konkretnych projektów lądowych i morskich.

Fakty dotyczące Kattegat II

  • SEA planu dla Kattegat II zilustruje możliwe oddziaływanie na środowisko danej ilości turbin wiatrowych odpowiadających 1.000 i 2.460 MW na tym obszarze. Ostateczna moc MFW zależy od ostatecznego formatu przetargu i konkretnego projektu koncesjonariusza.
  • Kattegat II obejmuje obszar o powierzchni 122 km2 w duńskiej WSE obszaru morskiego Kattegat. Turbiny będą zlokalizowane w odległości około 27 km od Anholt (DK), 15 km od Djursland (DK), 25 km od Oddsherred (DK), 64 km od Szwecji i 263 km od Norwegii.
  • Oczekuje się, że potencjalna MFW w Kattegat II zostanie w pełni oddana do użytku do końca 2030 roku.
  • Morskie kable eksportowe będą prawdopodobnie biegły do elektrowni wysokiego napięcia w Trige, Jutlandia (DK).
  • SEA zilustruje na poziomie ogólnym możliwość utworzenia przyległych zakładów innowacyjnych (np. PtX) do MFW.
  • Konkretne projekty na morzu i na lądzie również będą wymagały OOŚ.
  • Koncesjonariusz będzie musiał zbudować MFW, kable morskie i lądowe oraz obiekty punktu połączenia z siecią zbiorczą.

Fakty dotyczące Kriegers Flak II

  • Prognoza oddziaływania na środowisko planu Kriegers Flak II zilustruje możliwe oddziaływanie na środowisko danej ilości turbin wiatrowych odpowiadających 1 000 i 3 450 MW na tym obszarze. Ostateczna moc MFW zależy od ostatecznego formatu przetargu i konkretnego projektu koncesjonariusza.
  • Kriegers Flak II obejmuje obszar o powierzchni 173 km2 w duńskiej WSE na Morzu Bałtyckim. Turbiny będą zlokalizowane w odległości około 15 km od wschodniego wybrzeża Zelandii, Rødvig (DK), 15 km od Møn (DK), 15 km od Falsterbo (Szwecja) i 60 km od Niemiec.
  • Oczekuje się, że potencjalna MFW zostanie w pełni oddana do eksploatacji do końca 2030 roku.
  • Morskie kable eksportowe będą prawdopodobnie biegły do elektrowni wysokiego napięcia w południowo-wschodniej części Zelandii (DK).
  • SEA zilustruje na poziomie ogólnym możliwość utworzenia przyległych zakładów innowacyjnych (np. PtX) do MFW.
  • Konkretne projekty na morzu i na lądzie również będą wymagały OOŚ.
  • Koncesjonariusz będzie musiał zbudować MFW, kable na lądzie i poza nim oraz ogólne obiekty aż do punktu połączenia z siecią zbiorczą.

Źródło: Duńska Agencja Energetyczna